سیدضیاالدین علیانسب
حسین جلایی نوبری

پیروان مکتب اسلام و پیامبرخدا، برای شناخت جانشینان وی، روشهای متعددی داشتند تا پیشوایان واقعی را از مدعیان، تشخیص دهند. روایات فراوان در منابع روایی شیعی، راه های مختلف و ویژگیهایی را برای تشخیص امام، ذکر میکنند. این نوشتار در پی پاسخ به این سوال است که؛ باربوده شدن انگشتر توسط بجدل، نشانه امامت از بین رفت، پس مومنان برای شناخت امام، چه راهی داشتند نتایج تحقیق نشان داد؛ از مجموع روایات استفاده میشود که شیوه مهم برای تشخیص امام، در همه ادوار، معرفی پیشوا با نص معصوم پیشین، علم خدادادی و معجزه بوده است. از دیگر راه هایی که در روایات شیعه شهرت دارد مناقب، کرامات و ودایع امامت است، لکن اصل داستان ربوده شدن انگشتر امام حسین در احادیث معصومان، نفی شده است. بر فرض صحت داستان بجدل میتوان گفت؛ آن انگشتر جزء ودایع نبوده. زیرا امامان انگشترهای متعددداشتند. تنها انگشتر نشانه امامت، نبود بلکه نص و علم و. . . مهمتر از انگشتر بودند.

امامت، نشانه های امام، ودیعه امامت.