پروین صمدی - دانشیار گروه علوم تربیتی دانشگاه الزهرا تهران

برنامه درسی دینی به صورت مدون در سال (1156 ه.ش) از مکتب خانه ها شروع شد. مدارس نظامیه در حکم متوسطه و دانشگاهی از قرن 5 هجری قمری آغاز شد که دارای نظام غیر رسمی بود. برای تحولات صد سال گذشته برنامه های درسی ابتدایی و متوسطه ایران نشان می دهد که همواره تعلیم واجبات دینی به قدر لزوم، مدنظر بوده است. هدف های آموزش دینی در طول عمر آموزش های نوین گسترده تر شده اند و صراحت بیشتری یافته اند بطوری که رویکرد فرادیدگاه سنت گرایی و فرادیدگاه دگرگونی و تحول بر برنامه های درسی دینی حاکم بوده است. تلقی نسبت به یادگیرنده از یک عنصر فعال به یک عنص رمنفعل تر تغییر نموده است، به عبارت دیگر، تکیه چندانی بر نیازها و علایق دانش آموزان نمی شود. فرایند آموزش و یادگیری از دیدگاه موضوعی به سوی دیدگاه اجتماعی (انتقال فرهنگی) در تغییر و تحول بوده است. در مجموع آموزش برنامه ای آموزش دینی دوره متوسطه به یک تلفیق و ترکیبی از دیدگاه های گوناگون در برنامه درسی رسیده است که چه بسا با هم متعارض و در تضاد می باشند.

رویکرد برنامه ریزی درسی، رویکرد برنامه درسی دینی، سیر تحول برنامه درسی دینی، تربیت دینی، دوره متوسطه