محمدرضا زاهدی - پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی((AREEO ، بندرعباس، ایران
حجت اله فروغی فرد - پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی((AREEO ، بندرعباس، ایران
کیومرث روحانی قادیکلائی - پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی((AREEO ، بندرعباس، ایران
سجاد پورمظفر - ایستگاه تحقیقات نرمتنان دریایی خلیج فارس و دریای عمان ، پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی (AREEO)، بندرعباس، ایران

امروزه صنعت پرورش میگو به یکی از صنایع رایج ودرآمد زای شیلاتی تبدیل شده است ، بطوریکه سرمایه گذاران علاقه زیادی به ورود به این صنعت دارند.در کشور ایران نیز پرورش میگو در استانهای جنوبی و شمالی و بخصوص استان هرمزگان ،گسترش زیادی یافته است و مناطق جدیدی نیز جهت واگذاری در مراحل مطالعه،احداث و بهره داری قرار دارند. با توجه به گسترش مزارع پرورش میگو و مجاورت آنها با محیط های طبیعی ، امکان بروز بیماری و بخصوص بیماری های ویروسی وجود دارد. ایمنی زیستی یکی از راه های موثر در کنترل بیماری های ویروسی است. متاسفانه در استان هرمزگان هنوز برنامه دقیق و مدونی برای اجرای ایمنی زیستی اجرا نمی گردد و این می تواند زنگ خطری برای سرمایه های هنگفتی که در بخش پرورش میگو فعالیت دارند باشد. اجرای برنامه های ایمنی زیستی فقط می تواند با همکاری و آموزش مدیران مزارع وجدیت نهادهای دولتی اجرا گردد. از موارد مهم در اجرای برنامه ایمنی زیستی استفاده از مولدین عاری یا مقاوم به بیماری ، شناسنامه دار کردن مزارع پرورشی از پست لارو ذخیره شده،استفاده از غذاهای با کیفیت ، بررسی مداوم پست لاروها در مراکز تکثیر ، قرنطینه هر منطقه ، جلوگیری از ورود پست لاروها از سایر مناطق ، استفاده از پروبیوتیک های مناسب در استخرهای پرورشی و ضدعفونی وکنترل ورود و خروج افراد و تجهیزات به مزارع است.در این مقاله سعی خواهد برخی از موارد مهم اجرای برنامه ایمنی زیستی بیان گردد.

ایمنی زیستی ، میگو ، بیماری ، هرمزگان