سیما عیسایی - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
امیرحسین ناظمی - استاد گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
ابوالفضل مجنونی هریس - دانشیار، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز

آب زیرزمینی یکی از منابع اصلی در تامین آب کشاورزی میباشد. مدیریت بهینه منابع آبی و ارتقاء آنها نیازمند وجود اطلاعات در زمینه موقعیت، مقدار و پراکندگی پارامترهای هیدروشیمیایی در منطقه مورد مطالعه میباشد . از این رو شناخت و آگاهی از کیفیت آبهای زیرزمینی و طبقه بندی کردن این آبها بر اساس کمیت عناصر مختلف در آنها ما را در اتخاذ تصمیمات مدیریتی و کاهش آلودگی آبهای زیرزمینی یاری خواهد کرد. دشت تبریز به عنوان یکی از دشتهای مهم استان آذربایجان شرقی، از نظر تولید محصولات کشاورزی مطرح است. جهت تعیین کیفیت آب زیرزمینی این دشت برای مصارف کشاورزی، داده های کیفی آب 109 منبع آب اعم از چاه، چشمه و قنات از سال 1381 تا 1391 مورد بررسی قرار گرفته است. با وارد کردن داده ها در محیط GIS، لایه های مذکور بهصورت نقشه های مجزا ترسیم شد. بررسیهای پارامترهای کیفی آب زیرزمینی بر اساس طبقه بندیهای ویلکاکس نشان داد که افزایش مقادیر هدایت الکتریکی، نسبت جذبی سدیم، درصد سدیم، مقدار کل مواد جامد محلول در آب و سایر نمکهای موجود در آب، به خصوص در حاشیه دریاچه ارومیه باعث کاهش کیفیت آب زیرزمینی شده است. از نظر شاخص لانژیلر آب زیرزمینی دارای وضیعت مطلوبی بوده و رسوبگذار نمی باشد.

آب زیرزمینی، پهنه بندی، دشت تبریز، کیفیت آب.