بازنگری سازند قرمز بالایی به سن میوسن در منطقه آوج-آبگرم، غرب ایران
عنوان مقاله: بازنگری سازند قرمز بالایی به سن میوسن در منطقه آوج-آبگرم، غرب ایران
شناسه ملی مقاله: JR_PSJBA-6-12_003
منتشر شده در شماره 12 دوره 6 فصل در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_PSJBA-6-12_003
منتشر شده در شماره 12 دوره 6 فصل در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
فاطمه احمدی قمی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
بهروز رفیعی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
امیرحسین صدر - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
خلاصه مقاله:
فاطمه احمدی قمی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
بهروز رفیعی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
امیرحسین صدر - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
سازند قرمز بالایی به علت گسترش زیاد در منطقه آوج و پیچیدگیهای چینهشناسی و تکتونیکی این منطقه، مورد بازنگری قرار گرفته است. ویژگیهای تکتونیکی و رسوبشناسی این سازند مورد بررسی قرار گرفته است. رسوبات سازند قرمز بالایی در منطقه آوج به دو عضو M1 و M2 تقسیم شده است. بر اساس نتایج به دست آمده از مطالعات رسوبشناسی (کانیشناسی، سنگشناسی و ساختمانهای رسوبی) رسوبات دو عضو یاد شده از نظر سنگشناسی (مقادیر کوارتز، فلدسپات، خردهسنگهای آتشفشانی، میزان گسترش سیمان کربناته و تفاوت در نوع کانیهای رسی گلسنگها) با یکدیگر متفاوت هستند. جهت جریان دیرینه در عضو پایینی از جنوب شرقی به سمت شمال غربی و در عضو بالایی از شمال-شمال غربی به سمت جنوب-جنوب شرقی تغییر میکند. مشاهدات میدانی وجود یک دگرشیبی زاویهدار در مرز بین دو عضو را آشکار کرده است. گنبد نمکی شوراب نیز باعث دگرشکلی در رسوبات عضو پایینی شده است در حالی که این دگرشکلی بر رسوبات عضو بالایی تاثیری نداشته است. بر اساس شواهد یاد شده، دو عضو M1 (لایههای قرمز آوج) و M2 (کنگلومرای بیآب) متعلق به یک سازند نبوده و عضو بالایی (کنگلومرای بیآب) را باید به عنوان یک واحد سنگچینهشناسی مجزا در نظر گرفت. با توجه به شواهد تکتونیکی، حرکات پایانی کوهزایی آلپی (کمتر از 20 میلیون سال پیش) منجر به عملکرد معکوس در گسل آوج و در نهایت رسوبگذاری سازند قرمز بالایی شده است. کوهزایی آتیکان (آغاز کوهزایی حدود 5 میلیون سال پیش) باعث ایجاد دگرشکلی در رسوبات سازند قرمز بالایی و ایجاد دگرشیبی زاویهدار در قاعده رسوبات کنگلومرای بیآب شده است. کوهزایی آتیکان همچنین منجر به فعالیت مجدد گسل حسنآباد و پیدایش گسل میانبر خررود شده است. بالا آمدن بلوک خررود باعث تامین رسوبات کنگلومرای بیآب شده است. رسوبات کنگلومرای بیآب احتمالا در دوره پلیوسن رسوبگذاری و طی حرکات پاسادانین (بین 2 تا 8/1 میلیون سال پیش) دچار دگرشکلی شده است.
کلمات کلیدی: سازند قرمز بالایی, گنبد نمکی, ناحیه آوج, ایران مرکزی, میوسن
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/951414/