ساجد نظری - گروه معماری، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
خسرو موحد - دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی، گروه معماری، واحد شیراز، شیراز، ایران

محیط های آموزشی در هر جامعه ای یکی از بارزترین عرصه های تجلی هویت، فرهنگ و تمدن آن جامعه می باشد که همانند پلی دنیای کوچک شهری، خرده فرهنگ ها، گروه های متفاوت قومی، نژادی و جنسیتی را به هم متصل می کند. در مبحث علوم رفتاری که به بررسی محیط و رفتار می پردازد، الگوی بوم شناختی یا روانشناسی اکولوژیک کامل ترین الگو در طراحی معماری محسوب می شود. از جمله مباحث بسیار مهمی که در روانشناسی اکولوژیک مطرح می باشد، مبحث قرارگاه های رفتاری است که عبارتند از مکان های کالبدی که الگوی جاری رفتار در آنها به وقوع می پیوندند. در این میان دانشکده ها به عنوان یک قرارگاه رفتاری بزرگ دارای حوزه های عملکردی در یک قرارگاه است که دانشجویان در طول دوره تحصیل خود آن ها را تجربه می کنند، با آن ها درگیری می شوند و به گونه ای که آن را احساس، ادراک و به تبع آن مورد قضاوت قرار می دهند، رفتار می کنند. در این راستا آگاهی از نقش محرک ها در فرآیند ارتباط میان انسان و محیط برای طراحی و فراهم کردن محیطی آموزشی مطلوب با رفتارهای جامعه پسند امری غیرقابل اجتناب به نظر می رسد. در این مقاله دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز به عنوان نمونه موردی پژهش مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش از یک سو به بررسی محرک های بصری و از سوی دیگر با بازشناسی و تحلیل الگوهای جاری رفتار در قرارگاه های رفتاری، به تحلیل این رفتارها پرداخته شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که آنچه که مشهود است دانشجویان رشته تئاتر نسبت به محیط آموزشی ناراضی و رفتارهای منفی تری بروز می دهند و در نقطه مقابل دانشجویان رشته معماری رضایت مشتری نسبت به دانشجویان سایر رشته ها داشته و رفتارهای مثبت تری داشته اند و سعی در ایجاد رابطه با محیط استفاده از آن می کنند.

محیط های آموزشی، الگوی جاری رفتار، محرک های بصری