یزدان تقی زاده - کارشناس ارشد شهرسازی،گرایش برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران
معصومه افشار - کارشناس ارشد مهندسی معدن، فرآوری مواد معدنی، دانشگاه بین المللی امام خمینی، قزوین
محمود جمعه پور - استاد گروه برنامه ریزی اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران
غلامرضا کریمی - استادیار گروه مهندسی معدن، دانشگاه بین المللی امام خمینی، قزوین

بررسی آمار جهانی نشان می دهد که بخش مسکن سهم قابل توجهی از مصرف انرژی را به خود اختصاص داده است. با توجه به میزان اتلاف انرژی در این بخش نه تنها پتانسیل صرفه جویی انرژی در بخش ساختمان های مسکونی بیش از ساختمان های دیگر است؛ بلکه کاهش مصرف انرژی در این بخش ساده تر و با سرمایه گذاری کمتری نسبت به بخش های دیگر امکان پذیر است. به همین دلیل در سالهای اخیر رویکرد جدیدی تحت عناوین ساختمان پایدار ، ساختمان سبز و ساختمان با مصرف انرژی بهینه در زمینه طراحی و ساخت بوجود آمده که ویژگی مشترک آنها به حداقل رساندن مصرف انرژی در ساختمان می باشد. برای طراحی و اجرای ساختمانهای مذکور روش ها و ابزارهای مختلفی وجود دارد که یکی از این ابزارها انتخاب مصالح مناسب می باشد. با پیشرفت تکنولوژی نانو به عنوان یک فناوری بین رشته ای، مواد و مصالح مورد استفاده در صنعت ساختمان نیز از گستردگی زیادی برخوردار شده اند که خواص و تاثیر آنها بر ساختمان نیاز به بررسی دارد. بدین منظور در این پژوهش با نگاه ویژه به اهمیت صرفه جویی انرژی و با هدف بهینه سازی مصرف آن در بخش مسکن به طراحی الگوی بهینه با استفاده از مصالح مبتنی برفناوری نانو پرداخته شده است. روش تحقیق به کار گرفته شده در این پژوهش از نوع اسنادی و کیفی است که با بهره گیری از مشاهده فعال و مستند سازی به جمع آوری اطلاعات مورد نظر پرداخته شده است. دستاورد نهایی این پژوهش ارایه مدلی از ساختمان سبز می باشد که استفاده از مصالح مبتنی بر فناوری نانو در آن منجر به کاهش مصرف انرژی شده است.

مصرف انرژی، ساختمان سبز، انتخاب مصالح ، نانومواد، محیط زیست