سمیه سلطانی گردفرامرزی - استادیار گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اردکان،
سیدمحمدحسین اهل السادات - دانشجوی کارشناسی گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اردکان

تعیین و تامین دقیق مقدار آبی که برای تبخیر- تعرق مصرف می شود از عوامل تعیین کننده برای برنامه ریزی و رسیدن به عملکرد محصول بیشتر است. روشهای مختلفی در تعیین ضریب تشتک تبخیر با استفاده از داده های سرعت باد، رطوبت نسبی و طول پوشش گیاهی وجود دارد. در این تحقیق روشهای دورنبوس وپروئیت، کوئنکا، اشنایدر، فائو 56 و عبدالواحد و اشنایدر مورد استفاده قرار گرفت و ضریب تشتک تبخیر محاسبه گردید و با مقادیر ضریب تشتک تبخیر محاسبه شده با روش پنمن مانتیث به عنوان روش مرجع مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که برای محاسبه تبخیر و تعرق سالانه روشهای تجربی برآورد ضریب تشتک تبخیر با مقادیر واقعی اختلاف دارند. به طور کلی روش های ذکر شده مقدار این ضریب را به خوبی پیش-بینی نمی کنند و ضریب همبستگی آنها کمتر از 0/3 می باشد. در حالیکه مقدار تبخیر و تعرق سالانه حاصل شده از ضریب تشتک تبخیر در ایستگاه هواشناسی همبستگی بهتری با داده های تبخیر و تعرق روش مرجع نشان داد و به طور متوسط 0/56 برآورد گردید . همچنین نتایج نشان داد مقدار ضریب تشتک تبخیر به سه روش کوئنکا، اشنایدر و فائو 56 نزدیک به هم و حدود 0/65 بدست آمد. به طور کلی می توان نتیجه گرفت روشهای تجربی برآورد ضریب تشتک در همه مناطق با اقلیم و شرایط آب و هوائی متفاوت مناسب نیستند و باید برای هر منطقه کالیبره شوند.

ضریب تشتک تبخیر، تبخیر و تعرق مرجع، تشتک تبخیر کلاس A