مجید دهقانی - استادیار، گروه مهندسی عمران، دانشگاه ولیعصر عج رفسنجان،
سیدمصطفی مرتضوی - استادیار، گروه مهندسی عمران، دانشگاه ولیعصر عج رفسنجان،

آب زیرزمینی به عنوان اصلی ترین منبع آب شرب، کشاورزی در مناطق حشک و نیمه خشک به حساب میآید. در سال های اخیر با افزایش جمعیت و افزایش نیاز آبی و از طرفی خشکسالی های طولانی مدت، منابع آبی مختلف و به خصوص منابع آب زیرزمینی در معرض اضافه برداشت قرار گرفته است. دشت رفسنجان و انار که از مهم ترین دشت های کشور از لحاظ اقتصادی است نیز از این اضافه برداشت مستثنی نبوده است. بر اساس نتایج تحقیقات موجود، برداشت بی رویه آب در سه دهه گذشته منجر به کاهش متوسط 90 سانتیمتر در سال سطح آب زیرزمینی در دشت شده است. در کنار این کاهش کمی، کیفیت آب نیز به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافته است. در کنار این دو مورد، کاهش سطح آب زیرزمینی باعث تراکم خاک و نشست زمین شده که در مناطقی از این دو شهرستان منجر به ایجاد ترک و شکاف در ساختمان ها گردیده است.

آب زیرزمینی، نشست زمین، کیفیت آب، دشت رفسنجان- انار