محسن بخشوده - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی آب، دانشگاه شهید باهنر کرمان
سودابه گلستانی کرمانی - استادیار و عضو هیئت علمی گروه مهندسی آب، دانشگاه شهید باهنر کرمان

امروزه استفاده از روشهای زمین امار برای تخمین متغیرهای مکانی با استفاده از داده های همان متغیر و یا با استفاده از متغیرهای کمکی در علوم آب و خاک مورد توجه متخصصین قرار گرفته است. از این رو در پژوهش حاضر به ارزیابی دو روش زمین آماری کریجینگ و کوکریجینگ جهت تعیین تغییرات مکانی چهار پارامتر کیفی آب زیرزمینی دشت بردسیر شامل EC، pH، TDS، TH پرداخته شده است. اطلاعات لازم از 46 حلقه چاه و قنات موجود در منطقه در دو سال 1381 و 1395 جمع آوری شد. سپس توزیع نرمال پارامترها بررسی گردید و واریوگرام پارامترها به منظور انتخاب بهترین مدل درونیابی بر اساس حداقل مقدار شاخص RMSE بررسی شد و پهنه بندی مربوط به هر پارامتر در نرم افزار ArcGIS رسم شد. نتایج بدست امده نشان داد روش کوکریجینگ برای پارامترهای مذکور، بهترین روش درون یابی است. بر طبق نقشه های پهنه بندی نیز، کیفیت نامناسب آب بیشتر در قسمت های شمال دشت مشاهده شد.

کیفیت آب، کریجینگ ساده، کوکریجینگ