آتنا شمس - کارشناسی ارشدتربیت بدنی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
حمیدرضا طاهری - دانشیار رفتار حرکتی درتربیت بدنی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
کریم نیکخواه - - دانشیار گروه مغز و اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

مقدمه مولتیپل اسکلروزیس MS))، بیماری خودایمنی، التهابی ومزمن است که تحت  تاثیرضایعات تخریب میلین در جسم سفید مغز، طناب نخاعی واعصاب بینایی بروزمی کند. عمده ترین عوارض این بیماری خستگی ،گرفتگی عضلات، لرزش،عدم تعادل واختلال در راه رفتن می باشد. روش کار                                                تحقیق حاضر از نوع توصیفی نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بایک گروه کنترل بود.ازمیان بیماران زن مراجعه کننده به انجمن ام اس شهر مشهد24 نفردرسال 1392 به عنوان نمونه با EDSS کمتراز 4 ودامنه سنی 27تا 42 سال انتخاب وبه صورت تصادفی به دوگروه تجربی(توجه درونی وبیرونی)وکنترل  تقسیم شدند.تمرینات به مدت 8 هفته و3جلسه درهفته انجام گرفت.سرعت راه رفتن بیماران قبل ازتمرینات وپس ازتمرینات با استفاده از تست  25فوت راه رفتن درمسیرمستقیم (25ft) اندازه گیری شد.تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل عاملی مرکب  درسطح 05/0 < p انجام شد. نتایج بعد از ورزش، سرعت راه رفتن بیماران به طور معنی داری افزایش یافت (05/0 .(p=نتایج نشان دادکه هشت هفته برنامه تمرینی همراه بادستورالعمل های توجهی برسرعت راه رفتن بیماران مبتلابه ام اس تاثیرمعنی داری داشت (05/0> p). همچنین نتایج حاکی ازتفاوت معنی داری بین داده های پس آزمون آزمودنی هادرگروه های تجربی وکنترل بود (05/0> p) .نتایج درون گروهی نشان دادکه گروه توجه بیرونی ازگروه درونی بهترعمل کردند. نتیجه گیری اجرای برنامه تمرینی منتخب باعث افزایش سرعت راه رفتن دربیماران ام ا.س می شود. باتوجه به این نتایج، متخصصان مربوطه می توانند ازاین تمرینات به عنوان یک مکمل درکنار درمان های دارویی برای بیماران ام .اس استفاده کنند.

برنامه تمرینی, سرعت راه رفتن, مولتیپل اسکلروزیس