سید محمد حسینی - گروه پاتوبیولوژی ، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی ، بابل، ایران
رضا امانی - گروه دامپزشکی ، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران
فرداد کاسه گری - گروه دامپزشکی ، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران

سابقه و هدف: نانوذرات اکسید روی به خاطر خصوصیات منحصر به فرد و اشکال گوناگون به طور گسترده ای در وسایل الکترونیکی نوری، لوازم آرایشی، کاتالیزورها، سرامیک ها، رنگدانه ها و غیره به کار می روند. اثرات سمی نانوذرات اکسید روی به دلیل حلالیت آنها است که باعث افزایش درون سلولی ( +2Zn ) می شود. این امر باعث سمیت سلولی، استرس اکسیداتیو و اختلال عملکرد میتوکندری می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات نانوذره اکسید روی بر سطوح آنزیم لاکتات دهیدروژناز سرم در موش صحرایی نر نژاد ویستار می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 30 موش صحرایی به طور تصادفی به 3 گروه ده تایی تقسیم شدند. حیوانات گروه درمان 75 میلی گرم / کیلوگرم از وزن بدن نانوذره اکسید روی را به صورت داخل صفاقی به مدت 4 هفته (هفته ای 2 بار) دریافت کردند. دو گروه دیگر به عنوان گروه کنترل و شم (دریافت کننده سالین) در نظر گرفته شدند. در پایان دوره آزمایش حیوانات با ترکیبی از داروی کتامین و زایلازین بیهوش شده و نمونه های خونی برای جداسازی سرم و اندازه گیری لاکتات دهیدروژناز جمع آوری شد. یافته ها: طبق نتایج حاصل از این مطالعه میزان لاکتات دهیدروژناز سرم در گروه دریافت کننده نانوذرره اکسید روی در مقایسه با گروه کنترل و شم به طور معناداری افزایش یافت ( P<0.05 ). نتیجه گیری: با توجه به افزایش معنادار میزان لاکتات دهیدروژناز سرم به عنوان شاخص سلامت بافت کبد در حیوانات دریافت کننده نانوذره اکسید روی، باید در مواجهه با این نانومواد در مناطق پرخطر اقدامات پیشگیرانه لحاظ شود.

لاکتات دهیدروژناز، اکسید روی، نانوذرات، موش صحرایی