محمد مهدوی - گروه فیزیک هستهای،دانشکده علوم پایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
سیدربیع مهدی مهدوی - گروه فیزیک پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
محبوبه خادم ابوالفضلی - گروه پرتوپزشکی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل
زینب نمازی شیرازی - گروه فیزیک هستهای،دانشکده علوم پایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

بررسی اثر افزاینده دوز جذبی در موارد کلینیکی با استفاده از مواد با عدداتمی بالا در دهه اخیر مورد توجه محققان قرار گرفته است. در این مطالعه تجربی از نانوذرات با اندازه 50 نانومتر و از دوزیمتر ژل پلیمری نوع MAGICA برای اندازه گیری مقدار افزایش دوز جذبی پرتوهای مگاولتاژ که تحت تابش پرتو ایکس با انرژی 6 MV از شتابدهنده خطی قرار گرفته اند، استفاده شد. پاسخ دوز ژل پلیمر MAGICA در محدوده دوز 0 تا 600 سانتی گری خطی بود و فاکتور افزایش دوز جذبی((DEF در بهینه غلظت نانو ذرات طلا((0.1 mM،تقریبا %33.45 بدست آمده است. مشاهده می شود که در این غلظت بهینه باکاهش انرژی پرتو فرودی شتابدهنده خطی به ژل پلیمر حاوی نانوذرات طلا، مقدار درصد فاکتور افزایش دوز جذبی افزایش مییابد و در محدوده انرژی 6MV فرآیند فوتوالکتریک و کامپتون بعنوان پدیده غالب در فرآیند جذب عمل می کنند.

دوزیمتری، ژل پلیمر دوزیمتر، نانو ذرات طلا