حسین صفری - گروه فیزیک، دانشگاه زنجان، زنجان
بردیا کاکی - گروه فیزیک، دانشگاه زنجان، زنجان
محسن جواهریان - گروه فیزیک، دانشگاه زنجان، زنجان

شراره های خورشیدی، یکی از مهمترین پدیده های تاجی، در هنگام ماشه زنی انرژی زیادی را در فضای بین سیاره ای آزاد میکنند. پیشبینی دقیق شراره های خورشیدی میتواند نقشی مهم در جلوگیری از خسارتهای احتمالی در روی زمین داشته باشد. در این تحقیق، ما برای تشریح پدیده های بزرگ مقیاس خورشیدی (شراره ها) به مطالعه ی رابطه بین پدیده های کوچک مقیاس و بزرگ مقیاس میپردازیم. در روش ما، ابتدا با شبیهسازی نانوشراره ها براساس روش مونت کارلو، سریهای زمانی مربوط به شدت نانوشراره ها به دست می آید. سپس، با استفاده از تصاویر قرص کامل خورشید که در طول موج 171توسط داده های تلسکوپ اس دی ا (SDO) و ابزار ای آی ای (AIA) ثبت شده است، مناطقی (خورشید آرام و نواحی فعال) از خورشید را برش داده و سریهای زمانی شدت آنها را بهدست میآوریم. برای مقایسه ی سری های زمانی به دست آمده از شبیه سازیها با داده های واقعی از شبکه های عصبی مصنوعی استفاده میشود. بنابراین، میتوانیم پارامترهای فیزیکی نانوشراره ها همچون زمان پسزنی، نرخ زمان واهلش و مقدار نمای تابع توزیع توانی آنها را استخراج کنیم. روند تغییرات نمای تابع توزیع به دست آمده برای هر سه ناحیه ی خورشید آرام، چاله های تاجی و نواحی فعال یکسان است. بدینترتیب، با رصد کردن قسمت کوچکی از خورشید میتوان روند تغییرات فعالیتهای خورشیدی را دنبال کرد.