مسعود حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران ژئوتکنیک دانشگاه خوارزمی
غلامحسین توکلی مهرجردی - عضو هیئت علمی گروه مهندسی عمران _ ژئوتکنیک دانشگاه خوارزمی

با افزایش قابل توجه رشد جمعیت و کمبود زمینهای بدون شیب مخصوصا در محیط های شهری کوهستانی، همچنین توسعه ساخت و ساز در مناطق مجاور شیب و عوارض طبیعی مشرف به جاده ها و خاکریزهای مهندسی تبدیل به یک مسئله مهم و حیاتی شده است. با قرارگیری شالوده یا هر گونه سرباری روی عوارض یاد شده، ضعف مقاومت برشی خاک تحت شرایط مذکور می تواند باعث ناپایداری شیب گردد. استفاده از ژئوگریدها امری اقتصادی در زمینه افزایش ظرفیت بابری شالوده و همچنین بهسازی خاک می باشد. در همین راستالازم است بین رفتار شالوده های واقع در محیطهای شیب دار غیر مسلح و محیطهای مسلح شده با استفاده از ژئوگریدها مقایسه الزم انجام شود تا میزان تاثیر این مصالح در افزایش ظرفیت باربری وکاهش نشست شالوده های مجاور شیب مشخص گردد. در این مقاله، سعی بر آن شده است که با استفاده از نرم افزار اجزای محدود Plaxis 2D تاثیر پارامترهای مختلف از جمله فاصله شالوده از لبه شیب وتغییر طول ژئوگریدها بر ظرفیت باربری شالوده بررسی گردد و تغییرات مقدار ظرفیت باربری شالوده در اثرتغییر این پارامترها برآورد گردد. نتایج مدلسازیهای عددی نشان می دهند که استفاده از مسلح کننده در زیر شالوده، به میزان قابل توجهی)در بهینه ترین حالت مسلح سازی تا دوبرابر ظرفیت باربری اولیه( در بهبود رفتار شالوده و افزایش ظرفیت باربری موثر است.

ژئوگرید، خاکریز شیبدار، ظرفیت باربری، مقاومت برشی، جابجایی افقی