افشین ظاهری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی ژئوتکنیک، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه خوارزمی
هادی شهیر - استادیار مهندسی ژئوتکنیک، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه خوارزمی

از عمده مشکلات اجرای موجشکنها در نواحی ساحلی، فرورفت مصالح خاکریز در بستر سست لجنی دریا به علت عدم وجود پی میباشد. میتوان با تغییر مصالح خاکریز یا موجشکن در نزدیکی بستر دریا باعث کاهش نفوذ و فرورفت مصالح شده و یک بستر اولیه مناسب ایجاد نمود. با توجه به اهمیت موضوع و ابعاد خاکریزها )موجشکنها(، در این پژوهش به مطالعه آزمایشگاهی نفوذ مصالح سنگی درشت دانه همراه با جداکننده ها در مقیاس بزرگ پرداخته شده است. برای این منظور از جعبه شیشه ای به طول و عرض 80 سانتیمتر و ارتفاع 001 سانتیمتر استفاده شده است که نصف آن با خاک رسی نرم پر شده بود. پس از ایجاد خاک لجنی با مقاومت برشی زهکشی نشدهای در حدود 0/5 تا 1 کیلو پاسکال، جداکننده ها )ژئوتکستایل1و یا ماسه(، که به عنوان لایه بستر ایفای نقش میکنند، بر روی خاک لجنی قرار گرفت و سپس مصالح درشت دانه بر روی مجموعه خاک نرم و جداکننده ها ریخته شد و میزان نفوذ آنی و چند روز بعد سنگدانه ها اندازهگیری شد. در ادامه، با اعمال سربار به روی مصالح درشت دانه میزان افزایش فرورفت و نشست در اثر سربار مجدد اندازه گیری شد. همچنین در این آزمایش اثر مقاومت برشی لایه رسی و نوع جداکننده ها )با مقاومتها و ضخامتهای مختلف( بر میزان نفوذ مصالح درشتدانه مورد ارزیابی واقع شد. نتایج آزمایشات نشان داد با ایجاد کردن یک لایه بستر بین کف لجنی و سنگدانه ها، فرورفت مصالح سنگی کاهش مییابد و نیز کاهش نفوذ در بستر لجنی با مقاومتهای پایین تر بیشتر است.

بستر سست لجنی، کاهش نفوذ سنگدانه، جداکننده ها، مترس، ژئوسنتتیک، موج شکن.