فاطمه صفری - دانشجوی کارشناسی ارشد،
عباس کاویانی - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه بین المللی امام خمینی،
اصغر عزیزیان - استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه بین المللی امام خمینی
هادی رمضانی اعتدالی - دانشیار گروه مهندسی آب دانشگاه بین المللی امام خمینی

سرزمین ایران در کمربند خشک و بیابانی جهان قرار دارد. چنین موقعیتی در بسیاری از مناطق کشور محدودیتهایی را از نظر اقلیم و آب و هوای مناسب و مساعد کشاورزی بهوجود آورده است. در بیان پتانسیل توسعه کشاورزی و منابع آب و خاک واژه تبخیر و تعرق اهمیت شایان توجهی دارد. روشهای مختلفی برای تخمین تبخیر و تعرق وجود دارد، اما عملکرد این معادلات در شرایط اقلیمی گوناگون متفاوت است. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر بررسی روشهای مختلف تخمین تبخیر و تعرق مرجع در چند منطقه ایران است. در این راستا با توجه به داده های چهار ایستگاه هواشناسی از پنج روش تشعشعی و دمایی بصورت ماهانه استفاده شد. با مرجع قرار دادن روش FAO-56 ، معادله های مختلف ارزیابی شدند. نتایج ارزیابیهای آماری نشان داد روش دمایی بلانی-کریدل با کمترین میزان میانگین جذر مربعات خطا (RMSE) با مقادیر حدود (0/11 - 0/14) و بالاترین میزان همبستگی به مقدار (0/99) در هر 4 ایستگاه بهترین روش برآورد تبخیر و تعرق مرجع است.

تبخیر و تعرق مرجع، روش دمایی، روش تشعشعی، بلانی-کریدل، . RMSE