علی تایا - دانشجوی دکتری بیابانزدایی، دانشکده کویرشناسی دانشگاه سمنان،
سیدحسن کابلی - استادیار دانشکده کویرشناسی دانشگاه سمنان
حسین آذرنیوند - استاد دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران،
حمیدرضا ناصری - استادیار مرکز تحقیقات بین المللی بیابان دانشگاه تهران

شناسایی پوشش گیاهی و بررسی انتشار جغرافیایی گیاهان هر منطقه، مبنای بررسی ها و تحقیقات اکولوژی آن منطقه محسوب میشود. هدف این پژوهش معرفی فلور، شکل زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان بخشی از منطقه بیابانی حاشیه جنوبی پلایای دامغان است. گونه های گیاهی محدوده جمع آوری و با استفاده از منابع شناسایی شد. تیره گیاهی، طول عمر، شکل زیستی و کوروتیپ هر یک از گونه ها تعیین گردید. در مجموع 53 گونه گیاهی متعلق به 18 خانواده گیاهی شناسایی شد. تیره Chenopodiaceae با 17 گونه گیاهی دارای بیشترین غنای گونه ای و در رده های بعدی تیره های Asterasese و Papilionaceae بهترتیب با 8 ، 4 گونه گیاهی قرار دارند. از نظر شکل زیستی، گیاهان تروفیت با 30/19 درصد فراوانی و کامفیتها با 28/30 درصد فراوانی مهمترین اشکال زیستی منطقه مورد مطالعه می باشند. سپس اشکال زیستی همیکریپتوفیت، فانروفیت و هلوفیت به ترتیب دارای 21/53 ، 13/21 و 3/77 درصد فراوانی میباشند. بررسی پراکنش جغرافیایی گیاهی (کوروتیپ) گونه های گیاهی منطقه نشان دهنده غلبه گونه های انحصاری ناحیه رویشی ایران و تورانی است. گونه های متعلق به ناحیه ایران – تورانی با 36 گونه گیاهی 67/92 درصد از گونه های موجود در منطقه مورد مطالعه را به خود اختصاص داده اند. 16/98 درصد مشترک بین ناحیه رویشی ایران –تورانی و صحرا – سندی، تعداد 7/55) درصد مشترک بین ناحیه رویشی ایران – تورانی/ مدیترانهای/ صحرا – سندی و 7/55 درصد جهانوطن میباشند. فراوانی عناصر رویشی ایران – تورانی و شکل زیستی تروفیتها موید وجود اقلیم خشک و نیمه خشک منطقه است.

ایران- تورانی، کوروتیپ، شکل زیستی، دامغان