سید شهاب حسنی نسب - استادیار دانشگاه رازی، گروه مهندسی عمران
نوید کرمانشاهی - کارشناسی ارشد راه و ترابری

با توجه به افزایش مصرف انرژی و ارتقاء آگاهی جهت حفاظت از محیط زیست، مخلوط آسفالتی گرم به عنوان یک مخلوط آسفالتی باتکنولوژی جدید تولید گردیده است. در این راستا خودترمیمی در آسفالت گرم دانشی نوین بوده و فرایندی بر عکس خستگی میباشد که شامل بسته شدن فعالانه ترک و بازیافت تدریجی مقاومت است. هدف کلی از انجام این پژوهش بهبود فرایند خودترمیمی در آسفالت گرم میباشد. در این راستا رفتار ماده ی افزودنی گیلسونایت بر خودترمیمی آسفالت گرم بررسی شده است. در راستای انجام این پژوهش ابتدا نمونه های مارشال توسط مصالح سنگی و قیر اصلاح شده به وسیله درصد ثابت زئولیت و زایکوترم و درصد متغیر گیلسونایت ساخته شده است، در ادامه نمونه های استوانه ای مارشال به دو نیمه استوانه تبدیل شدند و سپس به وسیله دستگاه خمش سه نقطه ای، مقاومت خمشی اولیه بدست آمد. بلافاصله پس از ایجاد ترک، نمونه ها را به وسیله امواج مایکروویو و به مدت 60 ثانیه تحت گرمایش قرار دادیم و سپس به مدت 24 ساعت تحت دمای محیط به آنها استراحت داده شد. پس از مدت زمان 24 ساعت، به وسیله دستگاه خمش، مقاومت ثانویه را بدست آورده و میزان ترمیم نیز از تقسیم مقاومت ثانویه بر مقاومت اولیه محاسبه شد. در ارزیابی فرایند خودترمیمی در مخلوط آسفالتی گرم، نتایج حاکی از آن است که نرخ ترمیم در مخلوط آسفالتی گرم نسبت به مخلوط آسفالتی داغ کمتر است. با تجزیه و تحلیل نتایج مشخص شد که افزودن گیلسونایت به مخلوط آسفالتی گرم باعث کاهش نرخ خودترمیمی میشود. لذا در راستای تحقق خودترمیمی در آسفالت گرم، نمیتوان گیلسونایت را به عنوان یک ماده افزودنی ایده آل و مناسب در نظر گرفت.

آسفالت گرم، خودترمیمی، زئولیت، گیلسونایت، امواج مایکروویو .