محمد ادریس اله ویسی - دانش آموخته کارشناسی ارشد توسعه روستایی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی
کیومرث زرافشانی - دانشیار پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی
مراد رحیمی - دانشیار گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه رازی

صنعت مرغداری نقش به سزایی درتامین نیازهای غذایی جوامع بشری دارد. شهرستان روانسر در استان کرمانشاه، به واسطه دارا بودن شرایط اقلیمی مناسب، کارخانه­ های خوراک دام و طیور، کشتارگاه صنعتی و موسسات مرغ مادر، به عنوان خوشه صنعتی مرغ مطرح شده است. این در حالی است که در سال‎های اخیر، میانگین میزان تلفات در مرغداری های شهرستان روانسر حدود 10 درصد بوده است و اهداف برنامه چهارم و پنجم توسعه مبنی بر کاهش میزان تلفات به 7 درصد در مرغ گوشتی محقق نشده است؛ بنابراین هدف این پژوهش تحلیل تعیین کننده های ضریب امنیت زیستی در میان واحدهای پرورش طیور شهرستان روانسر بود. برای این منظور تعداد 110 واحد فعال پرورش طیور شهرستان روانسر به شیوه سرشماری در سال 1392-1393 مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها پرسشنامه ای طراحی شد که دارای 105 شاخص بود. یافته ها نشان داد که نگرش اغلب پرورش دهندگان نسبت به اقدامات امنیت زیستی خنثی و منفی بود. ضریب امنیت زیستی واحدهای پرورش طیور، میزان پذیرش اقدامات امنیت زیستی و دانش پرورش دهندگان در حد متوسط و پایین بود. با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می‎ شود که مسئولان ذی ربط اقدام به برگزاری دوره های آموزشی استاندارد، مناسب و متناوب نمایند و شرط ادامه فعالیت واحدهای پرورش طیور را رعایت نکات امنیت زیستی و بهره گیری از مشاوره مسئولان بهداشتی جهت مدیریت امور مربوطه قرار دهند.

امنیت زیستی, پرورش طیور, مرغداری, روانسر