سپیده خرمی - کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه شهید بهشتی

از دیرباز دسترسی به آب یکی از مهمترین عوامل در شکل گیری سکونتگاه های انسانی بوده است، تهران به دلیل مجاورت با دامنه های البرز و بالطبع آن جاری بودن رود دره های کوهستانی در آن دارای موقعیتی ویژه و سرمایهای ارزشمند است، امروزه تجاوزهای نابهنجار ساختوسازهای شهری و رشد عنانگسیخته شهرها بدون بهرهگیری از توان محیطهای طبیعی، باعث از دست رفتن منابع طبیعی غنی و گسترش شهر بر روی فضاهای واجد ارزش شده است. در این میان، طرحریزی و مدیریت زیرساخت سبز شهری میتواند با ایجاد شبکهای به همپیوسته از عناصر سبز و طبیعی طیف وسیعی از خدمات اکوسیستمی را دارا باشد، هدف این مقاله بررسی تاثیر زیرساخت سبز بر نظام منظر شهری میباشد، در جهت نیل به این هدف، ابتدا به بررسی مفاهیم و تعاریف زیرساخت سبز و منظر شهری پرداخته شده است و سپس با استفاده از روش های کمی و کیفی، نمونه موردی (محله زرگنده) مورد بررسی قرارگرفته است. یافته های پژوهش حاضر نشان میدهد که زیرساختهای سبز و آبی نقش کلیدی در ساختار منظر ذهنی ساکنان دارد و موجب افزایش مطلوبیت مکان میگردند.

زیرساخت سبز- منظر شهری پایدار- منظر ذهنی- زیباییشناسی اکولوژیک- محله زرگنده