مهدی رضایی - دکتری تخصصی کاردرمانی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

مالتیپل اسکلروزیس اغلب به عنوان یک بیماری ناتوان کننده فیزیکی و پیشرونده در نظر گرفته می شود که درمان اولیه آن متمرکز بر کنترل علائمی نظیر مشکلات بینایی، ضعف، خستگی و اسپاستی سیتی است. درحالی که تحقیقات روشن ساخته این بیماران نسبت به همتایان سالم و حتی بیماران مبتلا به سایر بیماری های مزمن آسیب پذیری بیشتری در برابر بیماری های روانی دارند و دو سوم از آنها بیماری های روانپزشکی قابل تشخیص دارند . بیماری های و اختلالاتی نظیر افسردگی، اختلالات اضطرابی، اختلال دوقطبی و سوء مصرف مواد در بیماران ام اس دیده میشود که متاسفانه اغلب تشخیص داده نشده و یا نادیده گرفته می شوند. در برخی موارد شیوه های درمان استاندارد و عوارض جانبی داروهای مورد استفاده نیز اختلالات روانپزشکی را تشدید می کنند و یا بیماران به داروهای مورد استفاده در درمان اختلالات روانپزشکی حساسیت نشان می دهند. بدیهی است بی توجهی به این بیماری ها و اختلالات فرایند درمان و توانبخشی این بیماران را با پیچیدگی و مشکل روبرو خواهد ساخت، لذا ضروریست همگام با پرداختن به مشکلات جسمی و حرکتی به نیازها و مشکلات روانشناختی توجه گردد و آگاهی درمانگران نسبت به پیامدها و جنبه های روانی - اجتماعی این بیماری افزایش یابد.