محمدحسن ابراهیمی - فوق لیسانس معماری، فوق لیسانس اقتصاد شهری، دکترای توسعه شهری، پژوهشگ

هدف ازین مقاله، ارایه نگاهی دقیقتر و تحلیلی به الگوی توسعه پایدار چه در مفهوم و چه در عرصه عمل، و چنانکه درعالم واقع مطرح است، میباشد. بدین منظور، سه موضوع مرتبط و بنیادی که شالوده ذهنی و اجرایی این الگوی را تشکیل میدهند تعریف، و مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته اند. باور بنیادین در این نوشته آنست که، توجه به این موضوعات سه گانه، تاثیری کارساز در روند هرگونه تصمیم گیری جاری و آتی برای گزینش، و تلاش برای اجرایی کردن سیاستهای احتمالی بر اساس الگوی توسعه پایدار، در ایران خواهد داشت. سه موضوع مطرح شده به ترتیب عبارتند از: نخست، مشکلات مربوط به تعاریف و مفاهیم اولیه ای که اندام این الگو را تشکیل میدهند و پیشینه ذهنی برای پذیرش آنرا مهیا میکنند؛ دوم عملکرد و نقش محافل حرفه ای و سازمانهای بین المللی, بویژه بانک جهانی را که از برپایی آن پشتیبانی میکنند؛ و سوم اصول و بنیادهایی که ضامن اجرایی آن بشمار آمده و در ادبیات مربوط به آن پیشنهاد و تشریح شده، و پیاده کردن الگوی توسعه پایدار بدون برپایی آنها ناممکن شمرده شده اند. در پایان با مرور بر یافته های این موضوعات سه گانه و با تکیه بر مطالب نظری و نمونه های اجرایی آن در جوامع دیگر، در بحثی پیرامون لزوم سازگاری این الگو با شرایط ویژه هر کشور میزبان, مقاله حاضر نتیجه گیری میکند که الگوی توسعه پایدار با شرایط فرهنگی، سیاسی و اقتصادی فعلی در کشور ما سازگاری ندارد و قدمهای بسیار مهمتر و اولیه تری باید برداشته شود تا مباحث و موضوعات مطرح شده در دستور کار ریو، برای ما شایان اهمیت باشد، و یا بتواند در اولویت های اجرایی قرار گیرد.

توسعه پایدار- بانک جهانی- مشارکت مردمی - سازگاری فرهنگی