عرفان شمس الدین - معاونت تحقیقات و فناوری، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، تهران، ایران.
احمد صوفی محمودی - مرکز کاکرین ایران، موسسه ملی توسعه تحقیقات علوم پزشکی ایران (نیماد)، تهران، ایران.
سارا مرادی - مرکز کاکرین ایران، موسسه ملی توسعه تحقیقات علوم پزشکی ایران (نیماد)، تهران، ایران. دانشجوی دندانپزشکی، دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
پوریا ایران پرور - مرکز کاکرین ایران، موسسه ملی توسعه تحقیقات علوم پزشکی ایران (نیماد)، تهران، ایران. دانشجوی دندانپزشکی، دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
مریم شکیبا - مرکز کاکرین ایران، موسسه ملی توسعه تحقیقات علوم پزشکی ایران (نیماد)، تهران، ایران. دانشجوی دندانپزشکی، دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.

مقدمه پژوهش یکی از معیارهای ارزیابی هیئت علمی دانشگاه هاست که بر اساس کمیت و کیفیت مقالات انجام میشود. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت پژوهشی اساتید هیئت علمی دندانپزشکی کل کشور در سال 1398 است.روش اجرا ما از سایت ISID (وابسته به معاونت تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت) و فیلتر دکترای تخصصی دندان پزشکی استفاده کردیم. اطلاعات شامل نام و نام خانوادگی، دانشگاه، رشته، مرتبه علمی، تعداد مقالات، تعداد استنادات، درصد خوداستنادی، H-index، G-index و متوسط استناد به ازای مقاله با استفاده از تکنیک web-scrapping در تاریخ 31 شهریور 1398 از این سایت استخراج شد. تحلیل آماری با استفاده از نرمافزار R نسخه 3,6,1 روی 7 MacOSX×10 انجام شد.یافته ها از 1882 نفر هیئت علمی شاغل، 1459 استادیار، 290 دانشیار و 127 استاد و از 104 نفر هیئت علمی بازنشسته، 34 استاد، 34 دانشیار و 29 استادیار هستند که بیش ترین تعداد اساتید تمام در دانشکده شهید بهشتی 24) نفر) حضور دارند و متخصصان اندودانتیکس نیز با 24 نفر دارای بیش ترین تعداد اساتید تمام در بین همه رشته ها هستند. میانگین خوداستنادی در کل 3,34 و برای 100 نفر اول بر اساس 7,47 H-index است. 518 نفر ( 27,5) از اعضای هیئت علمی شاغل بدون هیچ گونه مقاله ثبت شده هستند که بیش ترین تعداد آن ها در دانشکده اهواز، یزد و قزوین (به ترتیب 28، 24 و 23 نفر) حضور دارند و در بین رشته های تخصصی نیز پروتزهای دندانی، ترمیمی و پریودانتیکس (به ترتیب 83، 75 و 65 نفر) دارای بیشترین اعضای هیئت علمی بدون مقاله هستند. سه دانشیار شاغل و شش دانشیار بازنشسته نیز بدون مقاله ثبت شده هستند.نتیجه گیری بیش از یک چهارم اعضای هیئت علمی شاغل مقاله علمی ثبتشده ندارند، در صورتی که حداقل دو کار پژوهشی برای پایان نامه دوره عمومی و دستیاری داشته اند. از این جهت می توان گفت که وقت و هزینه زیادی بدون نتیجه صرف شده است که از دیدگاه سیاستگذاری نیازمند توجه است.