مهران علی الحسابی - عضو هیات علمی دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران
مریم عباسی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه علم و صنعت ایران
آیدا زارع مهذبیه - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری پایدار، دانشگاه علم و صنعت ایران

امروزه در اکثر شهرهای مهاصر جهان با معضل رشد ناموزون شهرها و از آن ره گسستگی و عدم انسجام ساختاری این شهرها مواجه ایم. قطعات شهری به صورت ناپیوسته و رشته رشته و بگونه ای بیگانه از هم در حال شکلگیری هستند. شهرهای ما امروزه در حالی توسعه پیدا کرده و بر قلمرو فضایی خویش میافزایند که با دست یافتن به کالبدهای جدید همراه با توسعه فیزیکی، به تدریج بی- هویت و بیروح می شوند. بعد از چندین دهه مهاجرت به حومههای شهرها و کمکم بروز جنبههای منفی زندگی در حومهها، مانند مسائل ناشی از حجم بالای ترافیک، اتلاف وقت در سفرها، اتلاف وقت و انرژی و افزایش هزینههای اقتصادی و همچنین دور بودن منازل و مکانهای تفریحی و کار از یکدیگر و بروز انزواهای اجتماعی و ... از یک طرف و مطرح شدن مسائل مربوط به پایداری و توسعه پایدار از سمت دیگر، سبب احیای مجدد تفکر توسعه و بازیافت فضاهای درون شهری شده است و توجه به ظرفیتهای توسعهای در درون مناطق شهری، به عنوان یک سیاست پذیرفته شده در حوزه طراحی شهری می باشد. این توجه به ویژه با گسترش مفهوم توسعه پایدار شهری که در آن بهرهگیری مؤثر و پایدار از ظرفیتهای توسعهای رها شده در درون مناطق شهری را توصیه می کند، اهمیت پیدا کرده است. از آنجا که شهرهای ما چه در توسعه و چه حتی در افزایش قلمرو فضایی (توسعه پیرامونی) کمتر از یک فرایند برنامهریزی شده تبعیت کرده اند، لذا برخی از ظرفیتها و قابلیتهای مؤثر در رشد موزون و اندیشمندانه آنها از جمله سطوح میان افزای شهری مورد توجه قرار نگرفتهاند. القاء این تداوم ساختاری شهرها، اکنون در روند توسعه پایدار شهری، می تواند پاسخ زمینهای مناسبی به شرایط موجود باشد. در این راستا به نظر میرسد، استفاده از مفهوم بافتهای میان افزای شهری به عنوان مفصل ارتباطی توسعههای موجود و فرا رو ، نقش کاتالیزور شهری را در توسعه مداوم ساختار شهرها و القاء حس تداوم ساختاری آنها داشته باشد. بافتهای میان افزا میتوانند بر پایه ساختار کالبدی شهری ارزشمند موجود، در عین حال مجرای ورود سرزندگی و عملکردهای شهری قسمتهای موجود به توسعههای آتی باشند.

ساختار میان افزا، زمین های قهوه ای، مفصل شهری، توسعه پایدار