رحیم هاشم پور - عضو هیات علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)(دکترای آمایش و شهرساز

ا مروزه وقتی در مقابل تغییرات عوامل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و حتی جوی قرار میگیریم، به مسئولیت انسان پی میبریم. ونیاز به یک برنامه ریزی استراتژیک آمایش سرزمین با در نظر گرفتن تمام فاکتورهای توسعه برای آینده گان به خوبی احساس میشود. در گذشته توسعه یک امر ضروری و بود ولی امروزه پایداری محیط زیست و توسعه ی به هنگام و با یک نگاه ویژه به آینده از الزامات توسعه محسوب میشود. در گذشته یک قسمت بزرگی از جهان شرایط توسعه یافتگی را نیز نداشتند ولی امروزه به سمت و سوی پایداری رفتن یک مسیر مشخص و تقریبا آسانی برای انان بشمار میاید. در واقع توسعه از زمانی مطرح شد که فقر در برخی از کشورها بیداد میکرد و افتادن در مسیر توسعه یک حرکت نوین و رو به جلوی برای کشورهای جهان سوم محسوب میشد که این کشورها را کشورهای درحال توسعه می نامیدند. در کشورهای پیشرفته سعی در پایداری این توسعه نیز می باشند که در این پروسه هم برای زمان حال برنامه ریزی میشود و هم برای آینده گان فکری میشود. با توجه به اینکه اکثر ما مولفه های پایداری را میشناسیم بهتر است کمی به عقب برگردیم و به مولفه های توسعه در مقابل در حال توسعه و یا توسعه نیافته بپردازیم. بهمین منظور بدلیل اینکه توسعه یک شروع روند رو به رشد کشورها و شهرهای ما میباشد، سعی میشود در شناخت واقعی رشد و توسعه نمونه هایی را ارائه دهیم که لزوم پایداری احساس گردد.

توسعه، توسعه پایدار، جهان سوم، درحال توسعه، توسعه پایدار شهری