ابوالفضل قنبری - دانشیار گروه پژوهشی جغرافیا، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز
پریا توفیقی سردرودی اصل - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی گردشگری، گروه پژوهشی جغرافیا، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز

هدف از تحقیق حاضر معرفی ابعاد مختلف طرح شهر گردشگر است تا فعالان و ذینفعان صنعت گردشگری بتوانند باآگاهی و شناخت هرچه بیشتر در راستای اجرایی کردن این طرح و توسعه گردشگری در کشور تلاش کنند. امروزه رونقو توسعه شهرها به عنوان مقاصد سفر و کسب درآمد از این امر مورد توجه سیاستگذاران و تصمیم گیران صنعتگردشگری قرار گرفته است. طرح شهر گردشگر در دولت دوازدهم به عنوان یک برند مطرح شده است که در برنامه ریزی های خود به هر دو جامعه شهروند و گردشگر توجه دارد. برای جمع آوری داده ها و اطلاعات از روش کتابخانهای اسنادی استفاده شده و روش تحقیق پژوهش حاضر، توصیفی- تبیینی است. نتایج تحقیق نشان میدهد که طرح شهر گردشگر یک تئوری برای برنامهریزی در جهت استفاده از تمامی فضاها و امکانات شهری در راستای تامین نیازها وخواسته های جامعه شهروند و گردشگر است، به طوریکه در مدیریت شهر گردشگر بر خلاف شهر ایده آل، بیمارستان،دانشگاه، مراکز ورزشی، پارک، رستوران مدرن و کلاسیک، بازار، علاوه بر کارکردهای معمول خود برای شهروندان بهترتیب به عنوان مرکز گردشگری سلامت، گردشگری آموزشی، گردشگری ورزشی، محل استفاده اکو توریست (المانتوریستی)، رستوران سنتی و مرکز بسته بندی کالا مورد استفادهی جامعه شهروند و گردشگر قرار می گیرد. همچنین شهرگردشگر نمونه ای از شهر هوشمند به حساب می آید که هر دو بر مواردی همچون برنامهریزی، حمل و نقل، آب و فاضلاب،زیرساخت، انرژی، سلامت، آموزش، ساختمان، دولت و امنیت تاکید دارند. جزیره کیش، مشهد، اردبیل، کرمان، یزد،همدان، تبریز، ابیانه و ماسوله نمونه هایی از شهر گردشگر هستند.

شهر گردشگر، شهر ایده آل، شهر هوشمند