ساناز سعیدی مفرد - استادیارگروه شهرسازی، واحد مشهد،دانشگاه آزاد اسلامی،مشهد،ایران
سیدامیر آقامیری - دانشجوی دکترای شهرسازی، گروه شهرسازی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد،ایران

در سراسر جهان بیش از 512 شهر با جمعیت افزون بر یک میلیون نفر وجود دارد و سهم جمعیت شهری به بیش از 54.6 درصد رسیدهاست .در چنین شرایطی،عرصه های شهری، حومه ها (با اشکال و انواع گوناگونش)، مناطق کلان شهری و مگالا پولیس ها که هریک ازعینیت خاص فضایی برخوردارند، بر دیگر سکونتگاه ها استیلا می یابند و کانون ثقل جمعیت، سرمایه و فعالیت ها را در بر می گیرند. درطول نیم قرن اخیر، این پدیده با چنان سرعت فزاینده ای در حرکت بوده که تحولات شگرفی در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فضایی شهرهاپدیدار ساخته است. و از دهه 1960 به طور جدی در گفتمان شهری مطرح شده است. امروزه این الگوی توسعه به پدیده ای جهانی بدلشده است؛ به طوری که بیشتر شهرهای کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه با آن مواجه است که در نهایت شهرها در به زوال شهریدچار می شوندکه نیازمند بازآفرینی می باشد نتایج تحقیق نشان می دهد : باید توجه داشت که فرآیندهای شکل دهنده ی حیات شهریدر کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه ، در مقیاس عام و فراملی از قانونمندی های نسبتا یکسانی پیروی می کنند. به همین سببالگوهای فضایی توسعه ی شهرها نیز تا حدود زیادی مشابه ظاهر می شوند.

زوال شهری ، درآمد پایدار ، بازآفرینی ، سکونتگاه غیررسمی