محمدابراهیم سماوی - دانشجوی دکتری مهندسی مالی، دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
کسری بیدختی - دانشجوی مهندسی کامپیوتر، دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، تهران، ایران

در آیندهای نه چندان دور با گسترش فناوری های مالی ( FinTech ) تحولات شگرفی در نظام پولی کشورها و بین المللی ایجاد خواهد شد. یکی از این فناوری های جدید، ارزهای مبتنی بر زنجیره بلوک است که تحت عنوان رمزارزها شناخته می شوند. رمزارزها با توجه به مزایایی مانند سرعت تراکنش بالا، هزینه های پایین و مهمتر از همه غیرمتمرکز بودن، این روزها با اقبال زیادی مواجه شده اند. شاید با ظهور هر فناوری محدود سازی راحت ترین گزینه باشد، ولی تنها راه کنترل فناوری زنجیره بلوک، آموزش و فرهنگ سازی مناسب است، چرا که به دلیل ذات توزیع شده اش در عمل محدود سازی غیر ممکن خواهد بود. در ابتدا واکنش ها به این پدیده به صورت قهریه بود اما رفته رفته این واکنش ها تعدیل شده و در قالب تنظیم گری نمود پیدا خواهند کرد به طوری که بسیاری از صاحب نظران، سال جاری میلادی ( 2019 ) را سال رگولاتوری رمزارزها نامیدند. پدیده زنجیره بلوک و رمزارزها دارای مزایا و فرصت های بسیار زیادی بالاخص در حوزه مالی و کارآفرینی می باشد که عدم توجه به این مورد موجب از دست رفتن فرصت های شگرفی می شود. در این مقاله سعی بر آن بوده است تا ضمن برشمردن مزایا و معایب این فناوری مالی نوظهور بر این مهم تاکید شود که تنظیم گری باید به نحوی باشد که ضمن استفاده از فرصت ها و مزایای این پدیده، از معایب و ریسک های مرتبط با آن تا حد ممکن بکاهد. پس در این برهه زمانی قوانین مناسب و درخور شرایط کشور ایران می تواند کمک بسیار بزرگی به اقتصاد ایران مخصوصا در عرصه بین المللی کند که مبین حیاتی بودن تنظیم گری مناسب در این حوزه می باشد. در ادامه این مقاله، مروری بر سیاست های کشورهای بزرگ جهان در این حیطه شده که می تواند کمک شایانی به تنظیم گری در این حوزه کند. در آخر پس از بررسی اجمالی جایگاه رمزارزها و زنجیره بلوک در قوانین تجارت، مدنی و جزا، پیشنهادهایی جهت نظارت نهادهای مختلف بر هر یک از ابعاد اکوسیستم زنجیره بلوک و رمزارزها شده است.

رمزارزها، توسعه پایدار، تنظیم گری، زنجیره بلوکی