الهه عظیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه یزد،
محسن آرمین - استادیار، گروه مهندسی منابع طبیعی آبخیزداری دانشگاه یاسوج،
وجیهه قرباننیا خیبری - دانش آموخته دکتری علوم و مهندسی محیط زیست دانشگاه ملایر

صنعت گردشگری از صنایعی است که در سالهای اخیر به سرعت گسترش یافته و در ردیف یکی از بزرگترین منابع درآمد جهان درآمده است. کارشناسان، صنعت گردشگری را یکی از راههای گسترش و ایجاد رونق اقتصادی می دانند. از طرفی گردشگری کارکردهای گوناگون اقتصادی، اجتماعی و سیاسی را نیز به همراه دارد و به همین دلیل است که شاهد اهمیت روز افزون آن در سطح جهان هستیم. سازمان جهانی گردشگری برای اولین بار در سال 1988 اصطلاح گردشگری پایدار را طبق معیارهای گزارش برانتلند این گونه تعریف نمود: گردشگری پایدار نیازهای گردشگران حاضر و جوامع میزبان را با محافظت و ارتقاء فرصت های آیندگان برآورده می کند. هدف اصلی این پژوهش استخراج شاخص های گردشگری پایدار است. برای دستیابی به اهداف پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای و مرور پیشینه تحقیق شاخص های توسعه پایدار گردشگری استخراج و فهرستی از مهمترین معیارها و شاخص های گردشگری پایدار در سه بعد اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی به عنوان مهمترین ابعاد گردشگری پایدار ارائه شده است. از آنجایی که بسیاری از این معیارها و شاخص ها با شرایط کشور ایران از جمله مسائل اخلاقی و دینی (مانند گردشگری جنسی و غیره) در تضاداند شاخص ها باید بر اساس شرایط فرهنگی و بومی کشور بومی سازی شوند .

گردشگری، توسعه پایدار، توسعه پایدار گردشگری، شاخص