داود جمالی - دانشجوی دوره دکتری دانشگاه تربیت مدرس- گروه مدیریت پروژه و ساخت و مدیر
مهرداد نراقی - استاد دانشگاه تربیت مدرس – گروه مدیریت پروژه و ساخت

کشور ایران که قرار است مسیر رشد و توسعه را در قالب سند چش مانداز و برنامه های توسعه بپیماید، در حال حاضر متکی به درآمدهای نفتی بوده و این درآمدها نیز، متأثر از تحولات جهانی و تغییرات قیمت نفت، در حال حاضر پاسخگوی حجم انبوه سرمایه های مورد نیاز، به خصوص در طرحهای عمرانی و زیربنایی نمی باشد. لذا سیاستهای خصوصی سازی و یا بهره گیری از سرمایه های بخش خصوصی از اولویت های برنامه های دولت ایران میباشد. در این راستا، طی سالیان اخیر، وزارت نیرو اقدام به دعوت از سرمایه گذاران بخش خصوصی نموده که حاصل آن چند نیروگاه به روش B.O.T و B.O.O می باشد. این مقاله با رویکرد کیفی- تفسیری به بررسی و شناسایی ریسکهای مهم اثرگذار بر پروژه های در دست احداث به روش BOO(به عنوان یکی از زیررو شهای رایج B.O.T) که در حال حاضر و به دلیل امتناع سرمایهگذاران خارجی ) به روش B.O.T) معمول ترین ، نوع این قراردادها در وزارت نیرو میباشد، پرداخته است. یافتههای تحقیق ریسکهای مهم اثرگذار بر اینگونه پروژهها را از دو منظر سرمایه پذیر (سازمان توسعه برق ایران به نمایندگی از شرکت توانیر) و سرمایه گذاران (شرکتهای پروژه) تعیین و اولویت بندی نموده و اثر و احتمال آنها و به عبارت دیگر، شدت آنها را ارزیابی نموده است

تأمین مالی، مدیریت ریسک، ریسکهای تأمین مالی، نیروگاه B.O.O و B.O.T