علیرضا قلندری چوکامی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین الملل آیت اله آملی

گسترده و جایگاه تهدید یا - بیان رفتار بد نامشروع – در حقوق جزای عمومی با موقعیت حقوق جزای اختصاصی ، تفاوت دارد. چرا که واژه ی تهدید در حقوق جزای عمومی به تجویز ماده ی 126 ق.م.ا یکی از مصادیق معاونت در جرم تلقی ، به طوری که وقتی معاون بزه مباشر یا شرکای جرم را مصمم به ارتکاب جرم نماید به تبع مباشر جرم ، صرف نظر از شرایط خاص ، حداقل کیفر را خواهد داشت . اما در حقوق جزای اختصاصی تهدید گاهی به عنوان یکی از ارکان تشکیل دهنده ی جرم است مانند شانتاژ و اخاذی و گاهی از کیفیات مشدده جرایم دیگری مانند زنای به عنف و اکراه محسوب می شود ، به عبارت دیگر تهدید به عنوان جرم مستقل ، همیشه ی به صورت صدمه و لطمه بر نظم اخلاقی منجی علیه و مستقل و جدای از موضوع آن تحقق می پذیرد . در واقع برای فراهم کردن تشویش و نگرانی بزه دیده است که عموما به ضرب و شتم یا ورود سایر خسارت های مالی ، جانی ، عرضی و ناموسی تهدید می شود .

الفاظ ، جرم ، مسئولیت