محمدبصیر گنجی - کارشناس ارشد حقوق بین الملل
مریم افشاری - استادیار و مدیرگروه حقوق بین الملل دانشگاه آزاد اسلامی واحد دماوند

توسعه پایدار، مفهومی است که نزدیک به سه ده ه پیش، کمیسیون برونتلند آن را طرح کرد و اکنون در حوره های مختلف حقوق بین الملل رسوخ نموده است. توسعه پایدار در فرایند های توسعه و از طریق تعامل میان سه بعد توسعه اقتصادی، توسعه اجتماعی و توسعه زیست محیطی حقوق بین الملل توسعه را به سمت حقوق بین الملل توسعه پایدار رهنمون ساخته است. با وجود پیشرفت های حاصله در خصوص ادبیات توسعه پایدار در حقوق بین الملل، از یک سو به دلیل مفاد این مفهوم عمدتا در حقوق قوام نیافتهمطرح بوده و عملابنا به اذعان اسناد مهم در این زمینه مبتنی بر اولویت توسعه اقتصادی بر توسعه زیست محیطی و اجتماعی سیاست های توسعه پایدار با شکست مواجه شده است. از آنجا که خلاء قابل توجهی در رویکرد نظری و عملی به توسعه پایدار در حقوق بین الملل وجود داشته با توجه به سند چشم انداز 1404 سعی بر آن شده تا حقوق بین الملل توسعه پایدار حقوق آرمانی و در نهایت حقوق واقعی برای کشور تلقی شود

حقوق بین الملل، توسعه پایدار، چشم انداز 1404