محمدرضا معصومی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد واحد یاسوج، یاسوج، ایران
آیت شوکتی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوی، خوی. ایران
فاطمه حاجی قاسملو - دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، مدرس موسسه عالی شمس تبریزی خوی

شاهنامه (شه نامه یا نامهنامور)، خدای نامه و بهین نامه کتابی است که حکیم ابوالقاسم فردوسی خداوندگار حماسه و خرد در قرن چهارم به نظم درآورده است. این کتاب علیرغم شهرت خود به اثر حماسی- اساطیری، مباحث متنوعی را پوشش داده و با مطالعه آن می توان اکثر آداب و رسوم را استخراج کرد که یکی از جذاب ترین موضوعات می تواند آداب و رسوم و زندگی درباری باشد. مقاله حاضر با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با روش مطالعه کتابخانه ای، برخی از آداب و رسوم درباری آن دوره همچون آیین جلوس و بر تخت نشستن شاهان، رسم بار دادن و باریابی، برگزاری جشن ها از جمله جشن باستانی همگانی از جمله نوروز، سده و مهرگان و جشن های مخصوص درباری از جمله جشن تاجگذاری، حک شدن نام و تصویر پادشاه روی اشیای قیمتی و آداب و رسوم ویژه نامه خواندن را مورد بررسی قرار میدهد. این مقاله ما را به آداب و رسوم ایران باستان رهنمون کرده و عظمت ایران باستان را نمایان می سازد.

شاهنامه ، دربار، آداب، شاهان