رضا برزویی - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج
دنیا کاکه خانی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج

ادبیات خاستگاه تجلی اندیشه ها و نمایانگر عواطف انسان و نیز آیینه ی تمام نمای زندگی واقعی انسان هاست که در انواع گوناگونی عر ضه شده و یکی از این انواع، حماسه است که در عرصه پهناور ادبیات فارسی تجلی یافته، از جمله ی این آثار حماسی، منظومه ی جهانگیرنامه می باشد که این اثر به زبان فارسی و بیانگر نبرد رستم با پسرش جهانگیر ا ست، از مولف اثر اطلاع چندانی در دست نیست به جز این که در بیت پایانی خود را قاسم مادح معرفی کرده که در هرات به نظم این اثر پرداخته است. این اثر حماسی ضمن اینکه از خصایصی چون سادگی بیان و عدم تعقییدهای معنوی برخوردار میبا شد اما مشحون از صنایع ادبی است. از جمله صور پر بسامد در این اثر می توان به استعاره اشاره کرد که در ساختار تصاویر متعدد و زیبایی به کار رفته است، بدین منظور در این مقاله کو شیده ایم تا با مطالعه در متن کتاب به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی استعاره و چگونگی بهره گیری شاعر از این صورت خیال در ساخت تصاویر بپردازیم که با توجه به بررسی های انجام شده مشخص می گردد که سراینده با استفاده از استعاره در خلق توصیفاتی چون طبیعت، شب و روز، ماه و خورشید، اشخاص، پهلوانان، میدان رزم و نبرد و ... موفق بوده است.

ادبیات حماسی، قاسم مادح، جهانگیرنامه، استعاره، تصاویر ساختاری