اسماعیل معزی قوجه - کارشناسی ارشد عمران سازه های دریایی، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی
فرزاد خدادادی - کارشناسی ارشد عمران سازه های دریایی
سیاوش قجاوند - کارشناسی ارشد پدافندغیرعامل، دانشگاه مالک اشتر

کمبود منابع آب شیرین، روند رو به رشد آلودگی منایع موجود و افزایش چشم گیر جمعیت موجب گردیده تابسیاری از کشورهای جهان در اندیشه جایگزینی قابل اطمینان برای نیاز آبی خود باشند. در این میان فناورینمک زدایی آبهای شور و لب شور طی سالیان اخیر با اقبال قابل توجهی روبرو بوده است. با این حال اثرات منفیمحیط زیستی مرتبط با واحدهای نمک زدایی موضوعی است که نباید مغفول بماند. در پژوهش حاضر پس از تبییناثرات منفی مرتبط با سیستم آبگیر این سامانه ها، روش های مختلف برداشت آب و درنهایت گزینه مطلوب معرفیگردید. از آبگیرهای مستقیم فراساحلی به عنوان یکی از روش های منتخب نام برد که قرار گیری آن در خارج ازناحیه شکست امواج موج می شود اثر جریانات و امواج بر سازه نصب شده کاهش یابد. به کارگیری سازه درپوشسرعت (Velocity Cap) باعث می شود تا اثرات منفی فوق الذکر به حداقل برسد. در گام بعدی مشخصات واحد نمک زدایی کنارک واقع در خلیج چابهار (سواحل مکران) برای استفاده در بخش شبیه سازی عددی با نرم افزار Flow-3D انتخاب گردید. 3 مدل با قطر لوله 0.60، 80 و 100برای برداشت آب با دبی 10000 مترمکعب در روز شبیه سازی گردید. نتایج نشان داد که با توجه به معیار سرعت بحرانی در مجاورت سازه آبگیر و عملیاتاجرایی و هزینه ها مربوط به پروژه، استفاده از لوله با قطر 0.80 متر توصیه می گردد. با قرارگیری درپوش سرعتعلاوه بر تبدیل الگوی قائم به الگوی افقی برداشت آب، در لبه لوله آبگیر، 1.50 سانتیمتر در ثانیه و در فاصله یکمتری از آن 2.50 سانتیمتر در ثانیه از سرعت برداشت آب کاسته می شود و همچنین به میزان قابل توجهی ازسرعت بحرانی کمتر می باشد.

آب شیرین کن، محیط زیست، آبگیر، درپوش سرعت، شبیه سازی عددی، Flow-3D، آب شیرین کن کنارک