میترا غفوریان - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
وحید افشین مهر - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه پیام نور تهران.
زهرا نوروزی زاده - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه پیام نور مرکز تهران شرق.

در بستر افزایش توجهات جهانی به ابعاد مختلف توسعه پایدار و مسائل مربوط به کیفیت زندگی انسان ها، تلاش برای دستیابی به پایداری اجتماعی در مجموعه های مسکونی اهمیت بیشتری یافته است. پژوهش حاضر با هدف بازشناسی تاثیر مولفه های پایداری، بر بعد اجتماعی مسکن، مشارکت پذیری و افزایش تعاملات اجتماعی در زندگی شهری، انجام شده است. ابزار گردآوری داده ها، شامل مطالعات اسنادی و پیمایش از طریق پرسش نامه می باشد. ارزیابی مولفه ها، با روش همبستگی و تجزیه تحلیل کمی داده ها به وسیله روش های آماری انجام گرفته است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که مولفه های مشارکت، هویت، حس تعلق و امنیت به ترتیب بیشترین تاثیر را بر افزایش تعاملات اجتماعی در بین ساکنین مجموعه های مسکونی دارند و از بین دو دسته عامل فردی و اجتماعی تعریف کننده تعاملات اجتماعی، عوامل اجتماعی به عنوان موثرترین عامل بر افزایش تعاملات اجتماعی شناخته شده است. 

مسکن, پایداری اجتماعی, تعاملات اجتماعی, عوامل فردی, عوامل اجتماعی