ابوذر سعادتیان - دکتری آسیب شناسی ورزشی دانشگاه باهنر کرمان
منصور صاحب الزمانی - استاد آسیب شناسی ورزشی دانشگاه باهنر کرمان
محمدتقی امیری خراسانی - دانشیار بیومکانیک ورزشی دانشگاه باهنر کرمان
محمدتقی کریمی - دانشیار ارتوپد فنی دانشگاه علوم پزشکی شیراز
محمد صادقی - استادیار فیزیوتراپی دانشگاه علوم پزشکی کرمان

مفصل شانه متحرک ترین مفصل بدن می با شد که در معرض آسیب های زیاد قرار دارد. شرکت طولانی مدت در ورزش های دارای حرکات بالای سر باعث تغییر قدرت عضلات چرخش دهنده مفصل شانه می شود. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی نسبت قدرت عضلات چرخش دهنده داخلی به خارجی مفصل شانه ورزشکاران داری حرکات بالای سر با و بدون سندرم گیرافتادگی بود. 66 ورزشکار به عنوان نمونه در این تحقیق استفاده گردید که 33 نفر از آنها مبتلا به ساندرم گیرافتادگی شاانه و 30 نفر از آنها ورزشکاران سالم بودند. برای ارزیابی نسبت قدرت ایزومتریک چرخش دهنده های مفصل از دینامومتر دستی در وضعیت نشسته بر روی میز استفاده گردید. نتایج آزمون یومان ویتنی نشان داد که بین نسبت قدرت دست برتر افراد ورزشاکار دارای سندرم گیرافتادگی و سالم ( ) تفاوت معنادار وجود دارد درحالیکه نسبت قدرت در دست غیر برتر دارای تفاوت معنادار (0/0733) نیست. بنابراین می توان نتیجه گرفت که شرکت در فعالیت های تکرار بالای سر باعث تغییر قدرت عضلات چرخش دهنده مفصل شانه و نهایتا آسیب بافت های اطراف آن می گردد.

ورزشکاران دارای حرکات بالای سر، سندرم گیرافتادگی شانه، نسبت قدرت عضلات چرخش دهنده