مهرداد آقاسی زاده شعرباف - دانشجو کارشناسی ارشد، رشته زیست شناسی سلولی و مولکولی، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
احمدرضا بهرامی - استاد، گروه پژوهشی تشخیص ها و درمان های نوین، پژوهشکده فناوری زیستی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
حمید صادقیان - دانشیار، مرکز تحقیقات التهابی نوروژنیک، گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مریم مقدم متین - گروه زیست شناسی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

مقدمه و هدف: سرطان پروستات به عنوان دومین بدخیمی شایع بعد از سرطان ریه در مردان در سراسر دنیا شناخته می شود. بروز و مرگ و میر سرطان پروستات با افزایش سن ارتباط مستقیم دارد، به طوریکه میانگین سن تشخیص این سرطان 66 سال می باشد. استفاده از شیمی درمانی در بیماران با سرطان پروستات مقاوم به هورمون درمانی، به عنوان یک روش موثر جهت بهبود کیفیت زندگی بیمار، کاهش درد و کاهش سطح PSA عمل می کند. کاربوستریل ها متشکل از یک گروه بزرگ مشتقات کوئینولون با ساختار 2 حلقه ای ناهمسان اندکه از یک حلقه بنزن و یک حلقه لاکتام آروماتیک 6 وجهی تشکیل شده اند و دارای چندین جایگاه مختلف با قابلیت جایگزینی توسط گروه های جانشینی دلخواه می باشند. با توجه به نقش کاربوستریل ها در مهار رشد سلول های سرطانی و رشد تومور، از مشتقات مختلف این ساختار در طراحی و کشف داروهای ضد توموری استفاده می شود. در این پژوهش ، اثرات ضد سرطانی 7- ژرانیل اکسی کاربوستریل GQ-7 بر رده های سلولی DU145,PC3 سرطان پروستات انسان و همچنین سلول های طبیعی HDF فیبروبلاست پوست انسانی با استفاده از آزمون MTT مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: نتایج آزمون MTT مشخص کرد که مقادیر IC50 این ترکیبات بر روی سلول های DU145,PC بعد از گذشت 24، 48، 72 ساعت به ترتیب 56، 35 و μg/ml28 و 42، 68 وμg/m140 می باشد. همچنین برای سلول های HDF مقادیر برای GQ-7 به ترتیب برابر با 243، 236 و210 μg/ml تعیین گردید. در نهایت، نتایج ما نشان می دهند که GQ-7 میتواند به عنوان یک ماده ضد سرطانی به القوه در درمان سرطان پروستات مورد استفاده قرار گیرد. بررسی های بیشتر برای تعیین چگونگی القا مرگ سلولی توسط این ترکیب، و همچنین مطالعه اثرات این ماده در شرایط درون تنی می تواند در مطالعات بعدی مورد توجه قرار گیرد