علی اسماعیلی - کارشناس ارشد آموزش و بهسازی منابع انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد لامرد، ایران

ساخت گرایی نقش فعالی برای دانش آموز در نظر می گیرد، یعنی به جای این که دانش آموز فقط بشنود یا بخواند و به حل تمرین های تکراری و عادی بپردازند، باید بتواند بحث کند، فرضیه بسازد، تحقیق و طراحی کند و دیدگاه های دیگران را دریافت دارد. دانش و مفاهیم تا حد زیادی اجتماعی هستند و نمی توان آنها را به طور انفرادی بنا کرد. در واقع دانش آموزان از طریق کفتگو با دیگران دست می یابند. خلق کردن یا دوباره پدید آوردن مفاهیم و دانش ها، باید توسط دانش آموزان انجام شود؛ به این ترتیب که معلم آنها را هدایت می کند تا نظریه های علوم را دوباره کشف کنند. این تحقیق با رویکردی توصیفی تحلیلی به بررسی تاثیر روش تدریس ساختن گرایی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پرداخته است. نتایج تحقیق نشان داد که روش تدریس ساختن گرایی در رشد علمی و فعالیت دانش آموزان در فرایند یادگیری تاثیر داشته و در مهارت آموزش و توانایی حل مساله را در فراگیران توسعه می دهد.

دانش آموزان، روش تدریس، ساختن گرایی، پیشرفت تحصیلی