مصطفی وامق - دانش آموخته دکتری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
محمود عامری - استاد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
آرمین جراحی - دانش آموخته دکتری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران

خصوصیات سطحی روسازی تاثیر مستقیم بر راحتی و ایمنی کاربران جاده ها بخصوص در شرایط جوی نامتعارف دارد. وجود آب در هنگام بارندگی در سطح روسازی موجب کاهش مقاومت لغزندگی بین تایر و سطح جاده، پاشش آب و انعکاس نور و درنتیجه کاهش ایمنی می گردد. آسفالت متخلخل به عنوان قشر رویه نفوذ پذیر برای بهبود ایمنی و کاهش آلودگی های صوتی مورداستفاده قرار می گردد. در این پژوهش عملکرد آسفالت متخلخل اصلاح شده با دو نوع پلیمر از دسته الاستومرها و پلاستومرها موردبررسی قرارگرفته است. در این راستا از قیر 100/85، مصالح سنگی آهکی، فیلر پودر سنگ و پلیمرهای EVA و SBR با درصدهای 4 و 5 وزنی قیر مورداستفاده قرارگرفته است. جهت ارزیابی عملکرد قیرهای اصلاح شده در مقایسه با قیر پایه آزمایش های درجه نفوذ، ویسکوزیته دورانی و بازیابی الاستیک و همچنین برای ارزیابی خصوصیات مخلوط آسفالتی متخلخل آزمایش های مدول برجهندگی، مقاومت کششی غیرمستقیم و آزمایش شیار جای چرخ انجام گرفته است. نتایج آزمایش های قیر نشان می دهد سختی و ویسکوزیته و انعطاف پذیری قیر با افزودن پلیمرها به قیر افزایش می باید که منجر به بهبود عملکرد قیر می گردد. همچنین نتایج آزمایش های مخلوط آسفالتی نیز نشانگر افزایش انسجام، پیوستگی و چسبندگی در مخلوط های آسفالتی متخلخل نسبت به نمونه شاهد است که منجر به افزایش مقاومت در برابر رطوبت و کاهش شیار شدگی می گردد. در حالت کلی عملکرد نمونه های اصلاح شده با پلیمر SBR بهتر از سایر نمونه ها می باشد.

آسفالتی متخلخل, قیر اصلاح شده پلیمری, ویسکوزیته دورانی, بازیابی الاستیک, مقاومت کششی غیرمستقیم, شیار شدگی