عباس چهاردولی - دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه عالی دفاع ملی
مهدی یوسف وند - دکترای روانشناسی تربیتی، دانشگاه لرستان، خرمآباد، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش جهت گیری دینی در پیش بینی خودکنترلی رفتار آموزشی دانشجویان: ضمن اعمال نقش تعدیل کنندگی مثبت انگاری آموزشی، اجراء شد. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این مطالعه را کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه عالی دفاع ملی در سال آموزشی1397 – 98 تشکیل می دادند که از بین آنها 400 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه جهت گیری دینی((1380، خودکنترلیرفتار آموزشی((2004 و مثبت انگاری آموزشی((1985 استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین جهت گیری دینی با خودکنترلیرفتار آموزشیp> 0/01 و بین خودکنترلی رفتار آموزشی با مثبت انگاری آموزشی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد(.(p<0/05 همچنین تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که مثبت انگاری آموزشی رابطه بین جهت گیری دینی و خودکنترلی رفتار آموزشی را تعدیل میکند. به این معنی که وقتی مثبت انگاری آموزشی در سطح بالایی باشد، جهت گیری دینی با خودکنترلی رفتار آموزشی دارای رابطه مثبت و معنی داری است ((p> 0/01 ولی وقتی مثبت انگاری آموزشی در سطح پایینی است، جهت گیری دینی با خودکنترلی رفتار آموزشی رابطه معنی داری نداردp<0/05 نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که مثبت انگاری آموزشی میتواند عاملی مهم در تعدیل ارتباط بین جهت گیری دینی با خودکنترلی رفتار آموزشی باشد.

خودکنترلی رفتار آموزشی، جهت گیری دینی، مثبت انگاری آموزشی،