روح اله کریم زاده
رضا رهگذر

مطالعات تحلیلی بسیاری نشان می دهد که بار لغزشی میراگر، متغیر اصلی در انتخاب صحیح میراگر مناسب برای بهینه کردن پاسخ های سازه می باشد زیرا که بهینه ترین بار لغزشی منجر به حداقل پاسخ ها خواهد بود. همچنین انتخاب بار لغزشی همچنین باید تضمین نماید که پس از زلزله،سازه به موقعیت تقریبا0 ابتدایی خود باز می گردد. مطالعات همچنین نشان داده است که دامنه تغییرات تا %25 بار بهینه چندان تاثیر جدی بر پاسخ ها ندارد. آیین نامه NEHRP پیشنهاد می کند که میراگر برای تغییر مکان های ناشی از %130 زلزله ماکزیمم (MCE) طراحی شود. کلیه مهاربندها و اتصالات نیز برای مقدار %130 بار لغزشی میراگر طراحی شوند. تغییرات در بار لغزشی از مقادیر طراحی نبایستی بیش از %15 کمتر و یا بیشتر شود. لذا بهبنه سازی شرایط میراگر برای ساختمان ها نوآوری این تحقیق می باشد. در این مقاله با استفاده از مدل سازی عددی با نرم افزارSAP2000، رفتار قاب های سبک فولادی در حالت عادی و در حالت ترکیب با میراگر اصطکاکی مورد بررسی قرار گرفته و مقادیر تغییرمکانها و انرژی جذب مستهلک شده با یکدیگر مقایسه گردیدند.

میراگر، زلزله، قاب سبک فولادی، مدلسازی عددی