علی حلفی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
زهرا خزایی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

پیاده راه ها، محل حضور همه شهروندان و مشارکت آنان در زندگی جمعی شان است. این فضاها در مقیاس همه شهر عمل کرده وپذیرای گروه های مختلفی از شهروندان است که علاوه بر نقش ارتباطی و دسترسی، مکانی امن و راحت برای گردش و تماشا و... فراهم می آورد. دراین فضا، آزادی عمل انسان پیاده برای توقف، مکث، تغییر جهت و تماس مستقیم با دیگران بسیار زیاد است.هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر افزایش قابلیت پیاده مداری در پیاده راه ها بر خلق فضای با کیفیت مطالعه موردی خیابان های نادری و طاهقانی اهواز است که به روش توصیفی-تحلیلی انجام گرفته است. گردآوری اطلاعات با استفاده از دو روش کتابخانه ای و میدانی (پرسشنامه)صورت گرفته است. جامعه آماری 1227011 نفر ساکن در شهر اهواز در سال 1396می باشد حجم نمونه 385 نفر می باشد حجم نمونه بدست آمده از فرمول کوکران 385 تفر می باشند. انتخاب شده اند. جهت بررسی پایایی سوالات تحقیق از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزارSPSS، ضریب همبستگی آزمون اسپیرمن و به منظور تعیین شاخص نقاط ضعف و قوت از تکنیک SWOTشده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که: با توجه به تکنیک SWOT رتبه عوامل داخلی 2/56 و رتبه عوامل خارجی 2/79 می باشد و این بدان معناست که فرصت ها بر تهدیدها غلبه کرده اند و راهبرد تهاجمی راهبرد برتر در این تحقیق است. همچنین با توجه به ضریب همبستگی آزمون اسپیرمن، فرضیه اول با ضریب (0/095) و فرضیه دوم با ضریب((0/092 مورد تایید قرار گرفتند.

پیاده مداری، خلق فضای با کیفیت، خیابان های طالقانی و نادری