شبنم رحیمی لرکی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی شوشتر
عمران کهزادی سیف آباد - استادیار گروه شهرسازی و معماری دانشگاه آزاد اسلامی شوشتر، ایران

جهان به سرعت در حال گسترش زندگی شهری است . سرعت رشد شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه بیشتر از کشورهای توسعه یافته است . در ایران نیز شهرنشینی با روندی سریع و شتابان همراه بوده و این روند شتابان مسائل و معضلات بسیاری را برای شهرها به دنبال داشته است. چون رشد شهرنشینی بدون هیچ گونه اساس فکری، کنترل و نظارتی انجام شده است و توسعه زیرساخت ها در آن به اندازه توسعه فیزیکی آن نبوده تورم زمین، مسکن و قیمت های غیرمتعارف به مساله توسعه بافت های غیررسمی بیشتر دامن زده است . حاشیه نشینی در شهر اهواز تابعی از روند حاشیه نشینی در کل کشور است . آغاز این پدیده در شهر اهواز به دهه قبل از سال 1320 و دهه 1340 به دنبال انجام اصلاحات ارضی و تحولات اقتصاد ی نفت و افزایش درآمد کشور، روند افزایشی داشته است . ایجاد شرکت نفت و تاسیسات وابسته به آن، نیاز به نیروی کارگر ساده و متخصص و ا یجاد دانشگاه و ... در شهر اهواز باعث رشد مهاجرت و شهرنشینی شد . حل مشکلات این مناطق نه تنها در سطح محلی بلکه باید در برنامه های ملی و منطقه ای در نظر گرفته شود، دولت و نهادهای مسئول باید ازطریق برنامه ریزی، تدوین استراتژی عمران شهری و آماده - سازی برنامه اسکان کم درآمدها و ایجاد اشتغال برای آنان معضلات موجود را تخفیف دهند .

سکونتگاه غیررسمی، توسعه، مدیریت شهری ، شهراهواز