مهرناز شیخ حسینی - گروه بیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
سیده زهرا موسوی نژاد - دانشیار گروه بیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

در سراسر جهان تلاش هایی در راستای کاهش مصرف محصولات وابسته به نفت و افزایش استفاده از محصولات زیستی با منابع تجدیدپذیر در حال انجام است. با توجه به محدودیت منابع طبیعی، به استفاده از محصولات جانبی صنایع به عنوان منابع تجدیدپذیر توجه ویژهای شده است. در این پژوهش هیدرولیز قلیایی پروتئین به عنوان یک پلیمر زیستی با استفاده از غلظت های مختلف سود و در زمان های مختلف صورت گرفت. سپس نمونه گیری انجام شد و با استفاده از روش نین هیدرین، مقدار اسیدآمینه آزاد شده بر اثر هیدرولیز قلیایی و سینتیک آن به منظور پاکسازی محیط زیست مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که محلول شدن پلیمر پروتئینی تا غلظت 0/2 مولار رخ نمی دهد، این وضعیت در زمان های کم حتی با افزایش غلظت سود جبران نمی شود. افزایش زمان فقط در غلظت های زیاد سود موثر بود به طوری که در 24 ساعت و در غلظت 0/4 مولار سود، غلظت گروه آمین آزاد در بخش محلول به 6 میلی مولار رسید. بررسی سینتیک هیدرولیز قلیایی نشان می دهد که غلظت های 0/3 و 0/4 مولار سود، توانایی آزاد سازی گروه های آمین را از این پلیمر پروتئینی با یک فاز تاخیری 4 ساعته دارند و همچنین سینتیک آزاد شدن گروه های آمینی در غلظت 0/3 مولار سود از مرتبه صفر است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که برای حل کردن پلی مرهای نامحلول پروتئینی به روش هیدرولیز قلیایی، غلظت های بیش تر از 0/2 مولار و زمان های بیشتر از 4 ساعت مناسب هستند و سرعت حلالیت و آزاد شدن اسیدهای آمینه پروتئین ها با افزایش غلظت سود و گذشت زمان، بیشتر می شود. پس می توان اظهار داشت که هیدرولیز قلیایی روشی کاربردی و مقرون به صرفه جهت محلول سازی پسماندهای بیوپلیمری از نوع پروتئینی و استفاده از این محلول ها در پزشکی، دارویی و صنعتی است.

پروتئین، پلیمر زیستی، سود، سینتیک، هیدرولیز قلیایی