اسماعیل فرمانی قشلاقی - کارشناسی ارشد،مهندسی شیمی،گرایش طراحی فرآیند،دانشکده مهندسی شیمی،دانشگاه تهران
احمد کوه رو - کارشناسی ارشد، شیمی پلیمر، دانشکده علوم، دانشگاه تهران
سمانه معیری - کارشناسی ارشد، شیمی پلیمر، دانشکده علوم، دانشگاه تهران
محمود ترابی انگجی - دانشیار،دانشکده،مهندسی شیمی،دانشگاه تهران

پلیمرها کاربردهای زیادی در صنایع و زندگی روزمره دارند اما مشکلات و معضلات آنها به سبب طول عمر طولانی آنها باعث مشکلاتی میشود. پسماندهای پلاستیکی بیشترین حجم را در میان انواع زباله ها دارند. این مواد به مدت طولانی در طبیعت باقی می مانند. پلیمرهای زیست تخریب پذیر جایگزین مناسبی برای انواع پلاستیک ها هستند. مواد و فرآیندهای مختلفی برای تخریب این پلیمرها مطالعه شده است که وابسته به شرایط دمایی و درصد عامل تخریب است. درصد عامل تخریب باید در مقدار بهینه ای از بین استحکام مکانیکی و تخریب پذیری قرار گیرد. همزمان در این ترکیب میتوان موادی همچون تیتانیوم اکسید را برای بهبود خواص مکانیکی به کاربرد.شاخص ترین مطالعات روی روش تخریب با مکانیسم بیولوژیکی است.

پلیمر، پسماند پلاستیکی، زیستتخریبپذیر، تخریب بیولوژیکی