علی کندی - کارشناس ارشد، دانشگاه علم و صنعت ایران
مهدی مقیمی - استادیار، دانشگاه علم و صنعت ایران
مجتبی طحانی - دانشیار، دانشگاه تهران

حرکت در راستای کاهش مصرف انرژی و مدیریت فشار در شبکه های توزیع آب یکی از دغدغه های جدی محققین در حوزه آب است. یکی از مسیرهایی که در این راستا میتوان مد نظر قرار داد بازیابی انرژیهای تلف شده در شبکه توزیع است. با توجه به پتانسیلهای هیدرولیکی موجود در شبکه توز یع آب، از جمله در ایستگاه های فشارشکن، میتوان از آنها به عنوان یک نیروگاه آبی کوچک بهره گرفت که یکی از ابزار های بسیار مناسب برای این کار استفاده از پمپ به عنوان توربین می باشد. به دلیل عدم ارائه منحنی های مشخصه پمپ در حالت کارکرد معکوس توسط سازندگان، مدلسازی عملکرد پمپ معکوس و همچنین انجام پروسه طراحی نیروگاه آبی پمپ معکوس به منظور بررسی نتایج حاصل از به کارگیری آن حائز اهمیت است. در این پژوهش با رویکرد طراحی اولیه نیروگاه برق آبی، دو ساختار به کارگیری پمپ معکوس درون شبکه توزیع آب بررسی و مقایسه شدو همچنین الگوریتم ژنتیک جهت انتخاب پمپ معکوس بهینه در نیروگاه آبی به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که برای ایستگاه بررسی شده ساختار تنظیم مکانیکی توانایی بیشتری در بازیافت انرژی نسبت به ساختار تنظیم الکتریکی دارد. مقدار تابع هدف یعنی کمیت توانایی در ساختار دور ثابت برابر با 42/07 درصد و کل توان تولیدی نیز در یک سال حدود 10/6 مگاوات ساعت بوده و در حالت دور متغیر همین مقادیر برابر 34/17 درصد و 8/62 مگاوات ساعت میباشد. لازم به ذکر است که شرایط هیدرولیکی هر ساختگاه در تعیین ساختار با راندمان بالاتر تاثیرگذار است.

شبکه توزیع آب، تنظیم فشار، بازیافت توان، پمپ معکوس، پتانسیل هیدرولیکی