غزاله شاه حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مدیریت جهانگردی، گرایش برنامه ریزی و توسعه جهانگردی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه مازندران
مهدی رمضان زاده لسبوئی - دانشیار، گروه جهانگردی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه مازندران
مزدک دربیکی - استادیار، گروه علوم و مهندسی محیط زیست، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران

همانطور که تقاضا برای بوم گردی و گردشگری مبتنی بر طبیعت افزایش می یابد، اکولوژها به یک انتخاب اقامت گاه جایگزین تبدیل می شوند. هن گامی که اثرات منفی محیطی و اجتماعی فعالیت های گردشگری انبوه آشکار شد، باعث شد که مصرف کنندگان در سراسر دنیا تقاضای به اصطلاح سبز را ارائه دهند که صنعت اکولوژ از همان موقع یعنی به عبارتی از اواخر دهه 1980 ریشه گرفته است. با وجود یک سری اصول و چارچوب برای تو سعه اکولوژ، به نظر می رسد که سردرگمی در مورد این که چه نوع ساختارهایی باید به عنوان اکولوژ واجد شرایط باشند، وجود دارد. از طرفی نیز در ایران یکی از مشکلاتی که فعالان حوزه گردشگری همواره با آن روبرو بوده اند، کمبود امکانات اقامتی سازگار با محیط زیست در مناطق بوم گردی بوده است. اقامتگاه های خوشه سار بومی به عنوان مشابه ترین نمونه اکولوژها در ایران، به سرعت در اکوسیستم های مختلف درحال گسترش هستند. بنابراین فقدان روند و تعریف علمی پذیرفته شده درباره اکولوژ در ایران و عدم آگاهی از اصول و ویژگی های جهانی پذیرفته شده اکولوژ در راستای توسعه گردشگری پایدار، این ضرورت را ایجاد می کند که با رویکردی علمی و باتوجه به شیوه نامه پذیرفته شده جهانی اکولوژها، دیگر پژوهش های جهانی انجام شده و بررسی نمونه های موفق دنیا به این موضوع پرداخته شود. بنابراین هدف از این پژوهش، پاسخ گویی به این پرسش است که بر پایه تعریف ها و اصول جهانی پذیرفته شده، ویژگی های اکولوژ چیست و چه باید باشد پژوهش حاضر براساس هدف، از نوع کابردی و از نظر ماهیت، توصیفی – تحلیلی است. برای جمع آوری اطلاعات مربوط به ادبیات پژوهش و مباحث نظری از روش مطالعات کتابخانه ای و منابع دست دوم استفاده شده است. در نتیجه تعریف جامعی از اکولوژ ارائه شد.

گردشگری پایدار، اقامتگاه بوم گردی، اکولوژ، بوم کلبه، بوم گردی، اکوتوریسم