صفورا شطی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت منابع آب. دانشکده مهندسی علوم آب. دانشگاه شهید چمران اهواز.
علی محمد آخوندعلی - استاد، گروه هیدرولوژی و منابع آب. دانشکده مهندسی علوم آب. دانشگاه شهید چمران اهواز

سد گتوند علیا بلندترین سد خاکی کشور و آخرین سد احداثشده بر روی رودخانه کارون قبل از ورود به دشت خوزستان در منطقه گتوند میباشد. نگرانی اصلی کارشناسان قبل از آبگیری سد، مسیله حل شدن توده نمکی عنبل در مخزن سد و به تبع آن تحت تاثیر قرار گرفتن آب کارون در پایین دست آن بوده است. این مطالعه باهدف بررسی روند تغییرات هدایت الکتریکی آب رودخانه کارون به منظور بررسی تاثیرات آبگیری سد گتوند علیا (مرداد (1390 بر کیفیت آب رودخانه کارون در بازه زمانی 1380 تا 1395 در مقطع گتوند انجام گرفته است. بدین منظور در این تحقیق از آزمونهای ناپارامتریک من-کندال و پتیت به ترتیب برای بررسی روند و تعیین نقطه شکست و از شاخص SDI جهت محاسبه خشکسالی هیدرولوژیک سریهای زمانی استفادهشده است. نتایج نشان داده اند که افزایش چشمگیر هدایت الکتریکی در رودخانه کارون در سالهای اخیر امری انکارناپذیر است و علت اصلی این امر، کاهش شدید جریان رودخانه از سال آبی 1386-1387 و تداوم این وضعیت تاکنون است؛ بنابراین تغییرات شوری کارون از سه سال قبل از آبگیری سد گتوند شروعشده است. با استناد به نتایج این تحقیق، کیفیت آب در محل سد تنظیمی گتوند تغییر ملموسی نسبت به شرایط قبل از آبگیری نداشته است.

خشکسالی هیدرولوژیک، رودخانه کارون، سد گتوند علیا، هدایت الکتریکی